Basimiz hep kalabalik, herkes geldi ziyaretimize.ablam sürekli bizi öpmek istiyo.:) Bense sadece emmek ve uyumak:) Sesleri algilamaya calisiyorum simdilerde, görebildigim tek sey cevremdekilerin gölgeleri.Net secemiyorum henuz kimseyi, ama annemi kokusundan taniyorum:)Henuz kilomda bi degisiklik yok, cocuk klinigine gitmemek icin dua ediyorum.Sariligim artarsa gitmem gerekebilirmis:( topuklarimdan kan aliyorlar her sabah, hic aglayasim olmasa da, canimi yakiyor bu olay basiyorum cigligi:)Bütün bunlara ragmen, disarida olmak keyifli bir hal almaya basladi..:)